tag:blogger.com,1999:blog-71966693971220286132024-03-13T07:50:33.950-07:00 ေတြးမိသမွ်ေတြးမိသမွ်http://www.blogger.com/profile/10780743972612116366noreply@blogger.comBlogger18125tag:blogger.com,1999:blog-7196669397122028613.post-242295970380339752014-05-07T07:38:00.000-07:002014-05-08T06:05:31.822-07:00မေန႕ကမေန႕က... ဟုတ္တယ္... မေန႕က သူမေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႕ရတယ္။ ဒီလို ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ေပ်ာ္ရတာမ်ိဳး မၾကံဳရတာ ၾကာၿပီပဲ။<br />မေန႕က သူမ လူသံုးေယာက္နဲ႕ ေတြ႕ခဲ႕တယ္။<br /><br />၁။ <br />ရီလိုက္ရင္ ခ်စ္စရာအရမ္းေကာင္းတဲ႕ သူမရဲ႕ စီနီယာ။ <br />ဘယ္ေနရာမွာေတြ႕ေတြ႕ မင္းသမီးေလးလို႕ အက်ယ္ၾကီးေအာ္တတ္တယ္။ <br />သူမကို မင္းသမီးေလးလို႕ ေခၚတာ ဟုတ္တယ္ တစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္။ <br />အဲ႕ဒီတစ္ေယာက္ပဲ။ <br />အဲ႕လိုအေခၚခံရတိုင္း သြား ၃၂ေခ်ာင္းေပၚေအာင္ သူမ ရယ္မိၿပီး သေဘာက်ေနတတ္တယ္။<br />တစ္ၿခားလူကေခၚရင္လည္း အဲ႕ဒီ စီနီယာနဲ႕ တူေအာင္ေခၚႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႕ ေတြးမိတယ္။<br />တကယ္ေတာ႕ မင္းသမီးေလးဆိုတဲ႕ စကားထက္ ရင္ထဲကလာတဲ႕ လိႈက္လႈိက္လွဲလွဲ အသံက နားေထာင္လို႕ေကာင္းတာပါ။<br />ရုပ္ဆိုးမေလးလို႕ေခၚလည္းပဲ နား၀င္ခ်ဳိမွာပဲလို႕ မၾကာခဏေတြးမိတယ္။<br />ၿပီးေတာ႕ အဲ႕ဒီ စီနီယာမမရဲ႕ ကဗ်ာေတြ စာေတြကို ဖတ္ရင္း ၿဖတ္သန္းခဲ႕တဲ႕ သူမရဲ႕ အားလပ္ရက္ေတြလည္း အမ်ားၾကီးဆိုပါေတာ႕။<br /><br />၂။<br />အၿမဲတမ္း စကားကို ညင္ညင္သာသာေလးေၿပာတတ္တဲ႕ သူမရဲ႕ စီနီယာ။<br />မေန႕က သူမရဲ႕ ပခံုးကိုညင္ညင္သာသာေလး ဖက္ရင္း " ညီမေလး ဘာလို႕ အရင္ကထက္ ပိုေသးသြားတာလဲ။<br />အရင္က အစ္မဖက္လိုက္ရင္ ဒီလိုေလး ကြက္တိပဲ ၊ အရိုးေတြမ်ား က်ံဳ႕သြားလား " လို႕ သူမကို ညင္ညင္သာသာပဲေမးခဲ႔တယ္။<br />ဘုရားေရလို႔ .... သူမ တလိုက္မိတယ္။ <br />ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ေတာင္ မွန္ထဲ သိပ္မၾကည္႔တဲ႕ သူမလိုလူက ကိုယ္႕အရပ္ကိုယ္ပု၀င္သြားသလား ရွည္လာသလား ဘယ္သိႏိုင္ပါ႕မလဲ။<br />ဒီတစ္ေခါက္ေဆးစစ္ရင္ အရပ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာၿပန္ၾကည္႔မယ္လို႕ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။<br />ၿပီးေတာ႕ သူမနဲ႕ ပခံုးဖက္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ဖူးတဲ႕လူဆိုတာ ရွားမွရွားပဲ။<br />ဟုတ္တယ္ အဲ႕ဒီတစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္။<br />ၿပီးေတာ႔ အဲ႕ဒီ စီနီယာမမ အတြက္ ၂နာရီအတြင္းမွာ ခပ္ရွည္ရွည္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေခါင္းထဲမွာ ေနရာယူထားတဲ႕သူ။<br /><br />၃။<br />သူမနဲ႕ အၾကာဆံုး အလုပ္တြဲလုပ္ခဲ႔တဲ႕ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္။ အလုပ္စ၀င္ကတည္းက ေလးႏွစ္လံုးလံုး အၿမဲတြဲလုပ္ခဲ႔ရတဲ႕သူ။ <br />ဟုတ္တယ္ တစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္။<br />သူမက "အစ္မ လက္ရွိအေၿခအေနကို တကယ္ေၾကာက္တယ္" တိုးတိုးေလးေၿပာခဲ႕တယ္။<br />သူမက ေၾကာက္တယ္ဆိုတဲ႕ စကားကို ေနာက္ေၿပာင္တာကလြဲရင္ ဘယ္တုန္းကမွ မေၿပာခဲ႕ဘူး။<br />မေန႕ကေတာ႕ စိတ္လိုလက္ရေၿပာခဲ႕တယ္။ <br />အဲ႕ဒီ သူမရဲ႕ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ကေလးက ဘာၿပန္ေၿပာလည္းဆိုေတာ႕ <br />" အယ္ ... အဲ႕ဒါအခြင္႕အေရးမဟုတ္ဘူးလား ... လုပ္ႏိုင္မွာပါ... သမရိုးက်ကေန ခြဲထြက္ခြင္႔ရတာကံေကာင္းတယ္ဟုတ္"တဲ႕။<br />အဲ႕ဒီအထိေတာ႕ သူမ ၿငိမ္ၿပီးနားေထာင္ေနလိုက္တယ္။ သူမ်ားေတြ ေၿပာေနက် စကားနဲ႕ အတူတူပဲဆိုေတာ႔။<br />နည္းနည္းၾကာေတာ႕ အဲ႕ဒီ သူမရဲ႕ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ကေလးက ေတြးေတြးဆဆ ဆက္ေၿပာတယ္ ။<br />" အစ္မ အဆံုးအထိ ေအာင္ၿမင္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခ်င္မွ လုပ္ႏိုင္ပါလိမ္႔မယ္ .... ဒါေပမဲ႕ တစ္၀က္ၿပီးရင္ တစ္၀က္စာ၊ <br />နည္းနည္းၿပီးရင္ နည္းနည္းေတာ႕ အစ္မအတြက္ ရစရာေတြခ်ည္းပဲ မဟုတ္လားတဲ႕" <br />အဲ႕ဒီစကားကို ၾကားၿပီးေနာက္ပိုင္း သူမ တစ္လွမ္းခ်င္း၊ ေၿဖးေၿဖးခ်င္းနဲ႕ အရင္ကထက္ေပါ႔ပါးတဲ႕ စိတ္နဲ႕ ေရွ႕တိုးရဲလာတယ္။<br /><br />ဟုတ္တယ္ ... မေန႕က သူမ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ခဲ႕တယ္။ေတြးမိသမွ်http://www.blogger.com/profile/10780743972612116366noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7196669397122028613.post-73089325560536303062014-04-08T06:14:00.000-07:002014-04-08T06:15:02.521-07:00ပိေတာက္အလြမ္း<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-p-muyO4u17U/U0Px4Mzei9I/AAAAAAAAAHE/413In78PTq8/s1600/76009_349511608496028_1760695490_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-p-muyO4u17U/U0Px4Mzei9I/AAAAAAAAAHE/413In78PTq8/s1600/76009_349511608496028_1760695490_n.jpg" height="253" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div style="font-size: medium; text-align: start;">
<br /></div>
<div style="font-size: medium; text-align: start;">
ျပည္ျမန္မာ သည္အရပ္မွာလ</div>
<div style="font-size: medium; text-align: start;">
သၾကၤန္ခါ အခ်ိန္က် ျပီလားရယ္လို႕</div>
<div style="font-size: medium; text-align: start;">
သူလွမ္းကာေမး။</div>
<div style="font-size: medium; text-align: start;">
<br /></div>
<div style="font-size: medium; text-align: start;">
ဒီခ်ိန္ဆို ပိေတာက္ဖူးေတြက</div>
<div style="font-size: medium; text-align: start;">
ေရႊ၀ါေရာင္ တကယ္လူးျပီမို႕</div>
<div style="font-size: medium; text-align: start;">
ေမာင္လာကာ ဆြတ္ယူမေပးရင္ျဖင္႕ </div>
<div style="font-size: medium; text-align: start;">
ဒီေရႊေရာင္ ပိေတာက္ရယ္က</div>
<div style="font-size: medium; text-align: start;">
ညွိဳးႏြမ္းေၾကြ ေျခာက္မွာကိုလ</div>
<div style="font-size: medium; text-align: start;">
စိုးေၾကာက္မိေသး။</div>
<div style="font-size: medium; text-align: start;">
<br /></div>
<div style="font-size: medium; text-align: start;">
<br /></div>
<div style="font-size: medium; text-align: start;">
*အရင္က ainmat.com မွာ ကၽြန္မတင္ခဲ႔ဖူးတဲ႕ ကဗ်ာေလးပါ။</div>
<div style="font-size: medium; text-align: start;">
*ဓါတ္ပံုက download လုပ္ထားတာပါ။ ဓါတ္ပံု ပိုင္ရွင္ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္႔ ။ </div>
<div style="font-size: medium; text-align: start;">
<br /></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
<br />ေတြးမိသမွ်http://www.blogger.com/profile/10780743972612116366noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7196669397122028613.post-65251258617379566572014-02-13T10:06:00.001-08:002014-02-13T10:07:28.402-08:00အတိတ္နဲ႔ မနက္ၿဖန္<br />
"ကို ".... ဒီေန႔လည္း ထုတ္ကုန္ ေတြအတြက္ ဘြတ္ကင္တင္၊ သြင္းကုန္ေတြအတြက္ ေရာက္လာတဲ႔ ေမးလ္ေတြ ၿပန္ရနဲ႔ ထံုးစံအတိုင္း ကၽြန္မ အလုပ္မ်ားေနခဲ႔ပါတယ္။ ကၽြန္မလိုလူ အတြက္ကေတာ႕ အလုပ္မ်ားတာက ကံေကာင္းၿခင္းတစ္ခုပဲ မဟုတ္လား။ အလုပ္မရွိရင္ ထိန္းရခက္တဲ႔ စိတ္က အတိတ္ကိုေရာက္ေရာက္သြားတယ္... "ကို " ။ ၿဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ အတိတ္ေတြနဲ႔<br />
ကၽြန္မရဲ႕ အလြမ္းေတြကို မနက္ၿဖန္ထြက္မဲ႔ သေဘၤာနဲ႔ တင္ၿပီး ကၽြန္မနဲ႔ ေ၀းရာကို လႊတ္လိုက္ခ်င္ပါတယ္။<br />
<br />
အလုပ္မ်ားတယ္ဆိုေပမဲ႔ ေနာက္ဆံုးေမးလ္ကို ၿပန္ၿပီးသြားတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ ၿပန္ရံုအၿပင္ဘာမွလုပ္စရာ မရွိေတာ႔ဘူး။ ေဘးက ညီမေလးေတြကေတာ႔ ဖုန္းေလးေတြ တဂြမ္ဂြမ္နဲ႔ မနက္ၿဖန္အတြက္ ခ်ိန္းေနၾကတယ္ေလ။မနက္ၿဖန္က ဘာေန႔ဆိုတာ... "ကို " သိေလာက္မွာပါေနာ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္မ လွည္းတန္းဖက္ကို ထြက္လာခဲ႔လိုက္တယ္။ ကို နဲ႔ ကၽြန္မက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ထြက္ေတြ မဟုတ္ေတာ႔ လွည္းတန္းဆိုတာ သိပ္သက္ဆိုင္လွတယ္ရယ္ေတာ႔ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္မ လွည္းတန္းကိုေရာက္ရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုလြမ္းတယ္။ အဲ႔ဒီတစ္ေယာက္ကလည္း "ကို " ပဲလို႔ေၿပာရင္ ညာဖက္ပါးက ပါးခ်ိဳင္႔ေလးေပၚေအာင္ၿပံဳးၿပီး ဘယ္ဘက္မ်က္ခံုးကို ပင္႔ဦးမွာပါ။ အတူရွိေနခဲ႔ မယ္ဆိုရင္ေပါ႔ေလ။<br />
<br />
မနက္ျဖန္အတြက္ ဆြမ္းေတာ္ကပ္ဖို႔ မုန္႔၀ယ္တယ္။ ငါးကင္စားျပီး ႀကက္သားသုတ္၀ယ္တယ္။ <br />
အဆာေျပစားဖို႔ က ထမင္းဂ်ိဳးေႀကာ္ အစံုအလင္ပဲ ၀ယ္ခဲ႔တယ္ "ကို " ။ ကၽြန္မ ရွာတဲ႔ ပိုက္ဆံေတြကို ကၽြန္မမွ မသံုးရင္ ဘယ္သူသံုးမလဲေလ ။ မင္းက အရည္အခ်င္းရွိတဲ႔ မိန္းမပဲ ။ ငါ႔ကို အားကိုးတယ္ဆိုတာမ်ိဳး ဟန္ေဆာင္ၿပီးေတာင္ လုပ္မၿပဖူးဘူးလို႔ ေၿပာၿပီး ဟန္ေဆာင္ၿပီး ရယ္ဦးမွာပါ။ ကို႔ အတြက္လိုအပ္တာက ကို႔ ကိုအရမ္းအားကိုးၿပီး "ကို " မရွိရင္ ေသသြားႏိုင္တယ္ဆိုတဲ႔ မိန္းကေလးမ်ိဳးေလ။ ၿပန္ေတြးၾကည္႔မိတိုင္း ကၽြန္မ အဲ႔လို ဟန္မေဆာင္ခဲ႔မိတာကို ဂုဏ္ယူလို႔ မဆံုးဘူး။ ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ ကၽြန္မ ခုထိ ေသမွမေသေသးတာရယ္။ "ဟင္း ဟင္း" လို႔ သြားစြယ္ေလးေတြ ေပၚလာေအာင္ ရီဦးမယ္ မဟုတ္လား။အဲ႔ဒီ ရယ္သံေတြက လက္ရွိဘ၀မွာ မၾကာခဏ ၾကားရလြန္းလို႔ ကၽြန္မ ရိုးအီေနပါၿပီ "ကို " ။<br />
<br />
ခုတေလာ ကၽြန္မအေတြးထဲေရာက္ေနတာေလးရွိတယ္။ ကၽြန္မ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ေတာင္ မခ်စ္ေတာ႔ဘူးလားဆိုၿပီးေတာ႔ ေပါ႔။ ကၽြန္မ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ေတာင္ မခ်စ္ေတာ႔ မွာကို အရမ္းေၾကာက္တယ္ "ကို "။ မင္းေၾကာက္တာ ရွိေသးတာပဲ ဆိုၿပီး မ်က္ခံုးႏွစ္ဖက္လံုး မပင္႔ လိုက္နဲ႔ဦး။<br />
"ကို "က အရမ္း အံ႕ၾသ တယ္ဆိုၿပီး ဟန္ေဆာင္တဲ႔ အခါတိုင္းလုပ္ေလ႔ရွိတဲ႔ ပံုေလ။ အဲ႔ဒါနဲ႔ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေမးၾကည္႔တယ္။ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ကၽြန္မလို တကိုယ္တည္းသမားေတြ မ်ားတယ္ေလ။ "ကို " သိမလားေတာ႔ မသိဘူး ကၽြန္မတို႔ အဖြဲ႕ထဲက အရပ္ပုပု ၊ အသားၿဖဴၿဖဴ ၊ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ေကာင္မေလးေလ။ သူက အခု ေကာင္းကင္ၿပာၿပာကို မၿမင္ရတဲ႔ အရပ္ကိုေရာက္ေနတယ္။ ႏွင္းေတြကလည္း ေၿခသလံုးေလာက္ ေရာက္ေအာင္က်တယ္ဆိုပဲ။ သူက ႏွင္းေတြ စံခ်ိန္တင္ေအာင္္ က်တဲ႔ေန႔က ညဘက္ၾကီး ႏွင္းေတာထဲ ဓါတ္ပံုထြက္ရိုက္တယ္တဲ႔ ၊ တစ္ေနကုန္လည္း အလုပ္သြားတယ္၊ ညဘက္က်ရင္လည္း သူဖတ္ခ်င္တဲ႔ စာအုပ္ေတြထိုင္ဖတ္ေနတယ္ ။ အိပ္ခ်င္မွလည္း အိပ္တယ္တဲ႔ ။ နင္ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ေတာင္ မခ်စ္ေတာ႔ဘူးလားလို႔ ေမးေတာ႔ ။ ခ်စ္လြန္းလို႔ လုပ္ခ်င္တာေတြ မလုပ္လိုက္ရ မရွိေလေအာင္လုပ္ေနတာေပါ႔.... "ဟားဟား" တဲ႔။<br />
<br />
သူက အၿမဲ "ဟားဟား" လို႕ရီတယ္ "ကို " ။ ကၽြန္မ ေက်ာင္းတုန္းက မိန္းကေလးၿဖစ္ၿပီး "ဟားဟား" လို႔ မရီပါနဲ႔ လို႔ေၿပာတိုင္း<span style="color: red;"> "ဟားဟား" လို႔ ရီဖို႔ဆိုတာ ရင္ထဲမွာ ရွင္းေနမွၿဖစ္တာ ။ ရင္ထဲမွာ တစ္ခုခုကိုဖြက္ထားခဲ႔ရင္ ဘယ္လိုမွ ငါ႔လို ရီလို႔ မရဘူးဟ</span> တဲ႔။ သူ႔ သီအိုရီ မွန္တယ္ထင္တယ္ "ကို " ။ ကၽြန္မက ရင္ထဲ အနက္ရႈိင္းဆံုးေနရာမွာ "ကို႕ " ကို ၀ွက္ထားခဲ႔ေတာ႕ ဘယ္လိုမွ သူ႔လို မရီႏိုင္ဘူးေလ။<br />
<br />
ခုတေလာ သူနဲ႕ ခဏခဏ စကားေၿပာၿဖစ္တယ္။ ဟိုေန႔က သူနဲ႔ စကားေၿပာရင္း "ဟိုတစ္ေယာက္လက္ထပ္သြားၿပီသိလား " လို႔ ေၿပာေတာ႔ "ဘယ္သူတုန္း " တဲ႔။<br />
"ငါ႔ အခ်စ္ေဟာင္းေပါ႔ " လို႔ ေၿပာေတာ႔ ... "အို အရြယ္ေတာင္ လြန္ေနၿပီ" တဲ႔။<br />
"သူ ကေလးေတာင္ရေတာ႔ မယ္ " ဆိုေတာ႔ " မိန္းမ ယူမွေတာ႔ ကေလးရမွာေပါ႔ " တဲ႔<br />
" နင္ ငါ႔ကို အားမနာဘူးလား " ဆိုေတာ႔ " အားနာရေအာင္ နင္႔ကို ငါ ထားခဲ႔တာ မဟုတ္ဘူး" တဲ႔။<br />
<br />
ဟုတ္တယ္ "ကို ".... သူ႕စကားအရဆိုရင္ "ကို " ကၽြန္မကို အားနာသင္႕တယ္။ လူေတြေရွ႕မွာေတာ႔ ကၽြန္မကပဲ မာနၾကီးၿပီး ပစ္ခဲ႔ သလိုလိုနဲ႔ ။ တကယ္ေတာ႔ စထြက္ခြာခဲ႔တာက "ကို " ပဲေလ။<br />
ကၽြန္မကေတာ႔ အလြမ္းေတြ တနင္႔တပိုးနဲ႔ ။ ကၽြန္မရဲ႕ ေစာေစာကေၿပာတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းကို အရင္က အေၾကာင္းေတြကို ၿပန္ေၿပာၿပေတာ႔ "ညည္းတို႔ပဲ ေတာ္ေတာ္ ဥာဏ္ေကာင္း ၊ က်ဳပ္ဆို လက္ရွိထမင္းေကၽြး ေနတဲ႕ ေဆာ႔ဖ္၀ဲ(software) ကုတ္ (code) ေတြ ေတာင္ မွတ္ထားတာ မဟုတ္ဘူး ၊ ေရးခါနီးမွ အင္တာနက္က ရွာၿပီးေရးတာ။ ဘာမွ မမွတ္မိဘူး " တဲ႔ ။ "နင္႔ လို ဦးေႏွာက္အခြြံ ၊ ႏွလံုးသား ဗလာနဲ႔ ဆိုရင္ေကာင္းမွာပဲ အသစ္ထည္႔လို႔ရတယ္ " ဆိုေတာ႔ " <span style="color: red;">အခြံ ၿဖစ္တိုင္း ၊ ဗလာ ၿဖစ္တိုင္း အသစ္ထပ္ထည္႔လို႔ ရတယ္ဆိုတဲ႔ အေတြးအေခၚကို ငါလက္မခံဘူး။ ဗလာၿဖစ္ရၿခင္း အေၾကာင္းအရင္းကို ရွာမွ ရမယ္။ ေအာက္က ေပါက္ေနလို႔ ဗလာၿဖစ္တာဆိုရင္ ဘာထည္႔ထည္႔ မ၀င္ႏိုင္ဘူး</span>" တဲ႔ ။ သူက အဲ႔ဒီလို လူ႕ဂလန္႕ဂြစာပါ။ ဘာပဲ ေၿပာေၿပာ ကၽြန္မ သူ႔လို ဗလာၿဖစ္ခ်င္တယ္။ အသစ္ မထည္႔ရရင္ေနပါေစ။ အေဟာင္းေတြကို ေမ႔ေပ်ာက္သြားခ်င္ပါတယ္။<br />
<br />
မနက္ၿဖန္ (၂လပိုင္း ၁၄) မွာ ကၽြန္မ ထံုးစံအတိုင္း ရံုးတက္ရမွာပါေလ။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ညီမေလးေတြက ဒီႏွစ္လည္း ဒီလိုပဲလား မၾကီးေရ... လုပ္ဦးေလ လို႔ စလာခဲ႕ရင္ " အို သူမ်ားက ငယ္ငယ္ေလး ရွိေသးတာကို " လို႔ တကယ္႔အၿပံဳးလို႔ ထင္ရတဲ႔ အၿပံဳးနဲ႔ ေၿပာမွာပါ။ သူတို႔ကလည္း ၀ါးခနဲ ၀ိုင္းရီၾကဦးမွာပါ။ " မၾကီး အလုပ္ေတြပဲ မၾကိဳးစားနဲ႔ ေလ " လို႔ အေၿပာခံရတိုင္း အလုပ္မၾကိဳးစားဘဲ ကၽြန္မ ဘာကိုၾကိဳးစားရမလဲဆိုတာ အခုထိ မသိေသးပါဘူး "ကို " ။ ကၽြန္မ ၾကိဳးစားေနတာက အလုပ္ရယ္ ၊ ၿပီးေတာ႔ သေဘၤာတစ္စင္းထြက္သြားတိုင္း Export ကုန္ေတြနဲ႔ အတူ ကၽြန္မရဲ႕အလြမ္းေတြကို ထည္႔ေပးလိုက္တာရယ္ပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ကုန္သြားေကာင္းပါရဲ႕။ လက္က်န္ေလးေတြ ရွိေနေသးရင္လည္း ဒီလို ေကာင္းကင္ၾကီးက ၿပာၿပီး ေလေၿပေလးေတြ တိုက္ေနတဲ႔ အခိ်န္မ်ိဳးမွာ ခဏေတာ႔ ထုတ္ၾကည္႔တာေပါ႔ ။<br />
"ကို"လည္း ကုကၠိဳပင္ၾကီး တစ္ပင္ရွိတဲ႔ ကၽြန္မတို႔ေက်ာင္းနားကိုေရာက္ရင္ ဘယ္ဘက္မ်က္ခံုးကို ပင္႔ၿပီး ညာဖက္ပါးက ပါးခ်ိဳင္႔ေလးေပၚေအာင္ၿပံဳး ခ်င္ရင္ ၿပံဳးပါေလ။ေတြးမိသမွ်http://www.blogger.com/profile/10780743972612116366noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7196669397122028613.post-78754614133418730992012-09-05T04:59:00.000-07:002012-09-05T04:59:03.898-07:00ရူပါရံုသူ႕ရဲ႕ အဆင္းေလးနဲ႔<br />
ကၽြန္ေတာ႔ မ်က္လံုးက အၾကည္ဓါတ္<br />
ဆံုခ်က္မွာ လွ်ပ္တစ္ပ်က္<br />
သူ႔ ရူပါရံုေလးထြက္လာတယ္။<br />
<br />
မ်က္လံုးကပို႔လိုက္တဲ႔ သတင္း<br />
ေသြးေၾကာထဲ စီးနင္းရင္း<br />
လႈပ္ရွားေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ႔ဦးေဏွာက္<br />
တစ္ၿခားအာရံုေတြေပ်ာက္ၿပီး<br />
သူ႔ ရူပါရံုေနာက္ လိုက္သြားတယ္။<br />
<br />
အတၱေတြထပ္ေနတဲ႔<br />
ဘ၀ခါးခါးကို ေဘးကပ္<br />
သူ႕ရူပါရံုေလးမွာရပ္ရင္း<br />
တပ္မက္ၿခင္းကင္းကင္းနဲ႔<br />
ကၽြန္ေတာ႔ မေနာဓါတ္ကေလး<br />
ၾကည္ၿပီးရင္း ၾကည္ေနလိုက္တာ<br />
ပူေႏြးေနတဲ႔ ကမၻာၾကီးေတာင္<br />
ေအးၿမသြား သေယာင္ပဲ။ေတြးမိသမွ်http://www.blogger.com/profile/10780743972612116366noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7196669397122028613.post-40279673630668594122012-03-27T05:41:00.000-07:002012-03-27T05:41:28.610-07:00ေက်းဇူးၿပဳ၍ကို .....<br />
ေက်းဇူးၿပဳ၍<br />
ႏူးညံ႕ ၀င္းလက္<br />
မ်က္ႏွာထက္တြင္<br />
ေရႊေရာင္ေသးေသး<br />
မ်က္မွန္ေလးကို<br />
အၿမဲ စဥ္သာ<br />
တပ္ထားပါ။<br />
<br />
ဒီေန႔ ကိုယ္႔မွာ<br />
မွန္မပါ၍<br />
မ်ားလွလူထု<br />
အစုစုတြင္<br />
ညီမကိုရွာ<br />
မေတြ႕ပါဟု<br />
ဆင္ေၿခေပးမွာ စိုးေသာေၾကာင္႔ ။<br />
<br />
<br />
အရင္တုန္းက ေရးထားတဲ႔ ကဗ်ာပါ ။ ဒီမွာေတာ႔ မတင္ဖူးပါဘူး။ ခ်စ္မ(မၿဖဴ)ကတင္ပါဆိုလို႔ တင္လိုက္တာပါ။ ခ်စ္မေရ တင္လိုက္ၿပီေနာ္။ေတြးမိသမွ်http://www.blogger.com/profile/10780743972612116366noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7196669397122028613.post-38416255527512963922012-03-15T03:57:00.001-07:002012-03-15T05:31:08.454-07:00အယူခံကပိုကရို<br />
ဆံႏြယ္တိုတို႔<br />
နဖူးၿပင္ထက္<br />
၀ဲက်တတ္ေသာ<br />
ဟန္မူလြန္ပို<br />
သူ႕ရုပ္သြင္ကို<br />
ကြ်န္ေတာ္ေငးသင္႔ မေငးသင္႔ ။<br />
<br />
ကတၱီပါဖိနပ္<br />
ေၿခၾကားညွပ္၍<br />
ေလးတိေလးကန္<br />
လမ္းေလွ်ာက္ဟန္ႏွင္႔<br />
တစ္ရွပ္ရွပ္ညံ<br />
သူ႔ေၿခသံကို<br />
ကြ်န္ေတာ္ေမွ်ာ္သင္႔ မေမွ်ာ္သင္႔ ။<br />
<br />
ေငြလမင္းလား<br />
စမ္းေရလားဟု<br />
ထင္မွားေစၿပန္<br />
သူ႕ရယ္ဟန္လည္း<br />
ကြ်န္ေတာ္လြမ္းသင္႔ မလြမ္းသင္႔ ။<br />
<br />
<br />
<br />
စာၾကြင္း ။ ။အခုတစ္ေလာ ကဗ်ာေတြ၊ စာေတြေရးမည္ဟု ၾကိဳးစားပါေသာ္လည္း ခံစားခ်က္တို႔ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာေၾကာင္႔ ဘာမွမေရးႏိုင္ ၿဖစ္ေနၿပန္သည္။ ေဒါသသံ၊ ပူေဆြးေသာကတို႕ မပါေသာ ကဗ်ာလွလွေလးေတြေရးလိုလွပါသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ၃ပိုဒ္သာပါေသာ ကဗ်ာေလးကို ၂လနီးပါးအခ်ိန္ယူ၍ ၾကိဳးစားပမ္းစားေရးခဲ႔ပါသည္။ ခံစားခ်က္မဲ႔ေသာ ဘ၀သည္ ဆိုးရြားလွသည္ဟုလည္း ေတြးလိုက္မိသည္။ ကဗ်ာေလးကိုဖတ္ၿပီးလည္း ေ၀ဖန္ေပးေစလိုပါသည္။(ေငြလမင္းလား ၊ စမ္းေရလားဟူေသာ စာသားေလးမွာ ကြ်န္မတို႔ငယ္ငယ္ကဆိုေနက် "ေဖေဖၾကီး ၊ေဖေဖၾကီး၊ ေဖေဖၾကီးကိုခ်စ္တယ္"ဆိုေသာ သီခ်င္းမွစာသားကို ယူသံုးထားၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ေတြးမိသမွ်http://www.blogger.com/profile/10780743972612116366noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7196669397122028613.post-8662902382573147672012-01-25T22:08:00.000-08:002012-01-25T22:08:57.761-08:00ႏွလံုးသားထဲမွ သြားေလသူမ်ားသူငယ္ခ်င္းေရ<br />
သြားတဲ႔သူေတြလည္း<br />
ပထမ<br />
ဒုတိယ<br />
တတိယ<br />
အမွတ္စဥ္တက်<br />
သြားကုန္ၾကၿပီ။<br />
<br />
သူငယ္ခ်င္းေရ<br />
က်န္ခဲ႔တဲ႔ငါတို႔လည္း<br />
ဘယ္မွာမွန္းမသိတဲ႔<br />
ရည္မွန္းခ်က္ အတြက္<br />
အတၱေတြနဲ႔ထပ္<br />
မရပ္မနား <br />
ခရီးဆက္<br />
အရိုးေတြေတာင္ <br />
အက္ကုန္ၿပီ။<br />
<br />
ဟိုလူက အသဲ<br />
ဒီလူက ပန္းနာ<br />
ေနာက္တစ္ေယာက္က<br />
ေသြးကင္ဆာ<br />
ၾကားရခ်က္ေတြက<br />
တစ္ခ်က္မွ မသက္သာဘူး။<br />
<br />
ဒီတစ္ေယာက္က ပညာ<br />
ဟိုတစ္ေယာက္က ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္<br />
ေနာက္တစ္ေယာက္က ဂုဏ္ၿဒပ္<br />
လိုအင္ေတြထပ္<br />
ငါတို႔လည္း<br />
ေရာဂါေတြ ကပ္ေနၿပီ။<br />
<br />
မနက္ေစာေစာထ<br />
ဘုရား၀တ္ခ်ပါလို႔<br />
တရားေလးၿပတာကို<br />
မေသခင္ေလး<br />
အိပ္ခ်င္ေသးတယ္<br />
ဆိုတဲ႔ သူကရွိေသး။<br />
<br />
ဒီလိုပါပဲ<br />
သူငယ္ခ်င္းရယ္<br />
သြားတဲ႔သူေတြလည္း<br />
ပထမ<br />
ဒုတိယ<br />
တတိယ<br />
အမွတ္စဥ္တက်<br />
သြားကုန္ၾကၿပီ။ေတြးမိသမွ်http://www.blogger.com/profile/10780743972612116366noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7196669397122028613.post-30633323852255506052011-12-28T04:11:00.000-08:002011-12-28T04:11:58.826-08:00လမ္းေပ်ာ္ေလး၏ ဒိုင္ယာရီ (၁)<div>ထိုေန႔က ရန္ကုန္တြင္ ႏွင္းမႈန္ေလးေတြ ခပ္ပါးပါးက်ေနေလသည္။ အလြန္အမင္း မေအးေသာ္လည္း ေဆာင္း၏အေငြ႕ အသက္ တို႔ကိုရေနၿပီၿဖစ္သည္။ လမ္းမေပၚတြင္ မတ္မတ္ရပ္ရင္း မၾကာခင္ေဆာင္းေရာက္ေတာ႔မည္ဟု လမ္းေပ်ာ္ေလး ေတြးေနမိသည္။<br />
<br />
လမ္းေပ်ာ္ေလး ၏အလုပ္သည္ ေႏြ၊ မိုး၊ ေဆာင္း ဥတုသံုးပါး မေရြးေပတစ္ရာလမ္းမေပၚတြင္<br />
ေခါက္တုန္႔ေခါက္ၿပန္ ေၿပးလႊားသြားလာေနရေသာအလုပ္ၿဖစ္<wbr></wbr>သည္။ မိုးေရေတြထဲမွာလည္း<br />
ေလွ်ာက္ေၿပးရသည္။ ႏွင္းေတြထဲမွာလည္း မနားႏိုင္ ။ ေနပူပူထဲလည္း ေၿပးၿမဲေၿပးခဲ႔သည္။<br />
<br />
တစ္ခါတစ္ခါ ငွားမည္႔သူမရွိေသာ အခ်ိန္တြင္ေတာ<wbr></wbr>႔ လမ္းေပ်ာ္ေလးေရာ ၊ လမ္းေပ်ာ္ေလး ရဲ႕ သခင္ပါ အရိပ္ေကာင္းေသာ သစ္ပင္ၾကီးမ်ားေအာက္တြင္ ေအးေအးလူလူ အနားယူရင္း လမ္းသြားလမ္းလာမ်ားကို <br />
ေငးေမာေနေလ႔ရွိသည္။<br />
<br />
လမ္းေပ်ာ္ေလး၏ သခင္ကေတာ႔ ၀င္ေငြေလွ်ာ႔ ေသာေၾကာင္႔ ထိုသို႕နားနားေနေန ေနရသည္ကို မၾကိဳက္လွေသာ္လည္း လမ္းေပ်ာ္ေလး ကေတာ႔ ထိုအခ်ိန္မ်ားကို အလြန္သေဘာက်ပါသည္။ </div><div></div><div> ဒီေန႔လည္း လမ္းေပ်ာ္ေလး၏ သခင္က ၀ီရိယေကာင္းစြာၿဖင္႔ မနက္အေစာၾကီးကတည္းက လမ္းေပ်ာ္ေလးကိုေခၚ၍ ထြက္လာခဲ႔ၿပီး သစ္ပင္ၾကီးေအာက္တြင္ ငွားမည္႔သူကို အတူတကြ ေစာင္႔ေနၾကေလသည္။ </div><div><br />
</div><div>မနက္ပိုင္း ရံုးတက္ခ်ိန္မ်ားတြင္ လမ္းေပ်ာ္ေလးတို႔ အလုပ္မ်ားၾကသည္မဟုတ္လား။ အေရွ႕ေကာင္းကင္မွ ေနမင္း၏ အလင္းေရာင္ထြက္ေပၚလာသည္႔တိုင္ လမ္းေပ်ာ္ေလး ကိုငွားမည္႔သူတစ္ေယာက္မွ မရွိေသးေပ။ ၀မ္းစာေရးအတြက္ ပ်ားပန္းခတ္မွ် သြားလာလႈပ္ရွားေနၾကသူေတြကိုၾကည္<wbr></wbr>႔ရင္း လမ္းေပ်ာ္ေလး ေခါင္းေတြမူးၿပီး ၊ မ်က္လံုးေတြေညာင္းလာသည္။<br />
<br />
ထိုစဥ္ အ၀ါေရာင္ေလး၀တ္ထားေသာ မမတစ္ေယာက္ ပ်ာယီးပ်ာယာႏွင္႔ လမ္းေပ်ာ္ေလး ဆီသို႔ အေၿပးကေလး ေလွ်ာက္လာသည္။ လမ္းေပ်ာ္ေလး အရမ္းေပ်ာ္သြားသည္။ ဘာေၿပာေၿပာ ထိုင္ေနရသည္ထက္ ေၿပးေနရသည္က ပိုေကာင္းသည္ မဟုတ္လား။ ၿပီးေတာ႔ မမတစ္ေယာက္ကို မနက္ေစာေစာလိုက္ပို႔ ရတာကိုက ပို၍ေပ်ာ္စရာေကာင္းေနသည္။ မမ၏ နာမည္ကို မသိသလို ၊ ေၿပာၿပမည္လည္း မဟုတ္ေသာေၾကာင္႔ မမ၀ါ ဟု အမည္ေပးလိုက္သည္။</div><br />
<div></div><div>"_ _ _ _ _ ကို သြားခ်င္လို႔ ဘယ္ေလာက္လဲ"</div><div>"၃၅၀၀ ပဲေပးပါအစ္မ "</div><div>"ဟာ --- ကၽြန္မ စီးေနက် ၂၅၀၀ ပဲရွိတာကို "</div><div>"ဟာ --- အစ္မရယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပိုမေတာင္းပါဘူး ..."</div><div>" ၃၅၀၀ ကေတာ႔ မ်ားလြန္းပါတယ္ ... ၃၀၀၀ ပဲထားလိုက္"</div><div>" ကဲ ကဲ တက္ပါအစ္မရယ္ ... ကၽြန္ေတာ္လည္း ေစ်းဦးေပါက္ၾကီးမို႔လို႔ပါ ... ေၿမနီကုန္းဆိုရင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ က ၃၀၀၀ ရပါတယ္ "</div><div><br />
</div><div>လမ္းေပ်ာ္ေလး၏ သခင္က ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းရွင္းၿပေနေသာ္လည္<wbr></wbr>း မမ၀ါသည္ ထိုစကားမ်ားကို နားေထာင္ခ်င္ပံုမေပၚေပ။ မ်က္ႏွာထားကိုတင္းႏိုင္သမွ် တင္းၿပီး လမ္းေပ်ာ္ေလး၏ ေဘးတံခါးကို <br />
ဖြင္႔ရန္လက္ရြယ္လိုက္ၿပီးမွ သံေခ်းအလိမ္းလိမ္းတက္ေနေသာ ကားတံခါးေဘာင္ကိုၿမင္ကာ လက္ၿပန္ရုတ္သြားေလသည္။ တစ္ခဏ ခန္႔ရပ္တန္႔ေနၿပီးမွ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ပါဟူေသာ မ်က္ႏွာေပးၿဖင္႔ တံခါးကိုဖြင္႔ကာ၀င္ထိုင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ <br />
အရွိန္ၿပင္းၿပင္းၿဖင္႔ ေဘးတံခါးကို ဂ်ိဳင္းကနဲ ေစာင္႔ပိတ္လိုက္ရာ လမ္းေပ်ာ္ေလး ခါးနားက မ်က္ခနဲနာသြားသည္။ သို႔ေသာ္ လမ္းေပ်ာ္ေလး စိတ္မဆိုးပါ။ Customer is always right! မဟုတ္ပါလား။ </div><div></div><div>ထိုမမ၀ါသည္ ဘာကိုေဒါသထြက္ေနသည္မသိ။ အရွိန္ႏွင္႔ထိုင္ခ်လိုက္ရာ ကားေနာက္ခန္း ထိုင္ခံုသည္ အိခနဲ ၿဖစ္သြားသည္ကို သတိၿပဳမိပံုရေလသည္။ ခါးကိုရုတ္တရက္ ၿပန္မတ္လိုက္ၿပီး ကားေနာက္ခန္းထိုင္ခံုကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည္႔ပါသည္။ လမ္းေပ်ာ္ေလး၏ ခံုေတြကလည္း အခြံကြာေရလန္ၿဖစ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ေအာက္က ေဖာ႔ေတြက<br />
ေကာင္းေနေသးပါသည္။ သူတို႔ေတြလည္း အစကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါသည္။ လမ္းေပ်ာ္ေလး၏ သခင္က အေကာင္းဆံုး ဆိုတာကို ေရြးခ်ယ္၀ယ္ယူခဲ႔သည္ပဲ။ ခုေတာ႔ သူတို႔လည္း အသံုးခံရပါမ်ားလြန္း၍ မေကာင္းႏိုင္ေတာ႔ၿပီ။ မမ၀ါက ဘာမွမေၿပာခ်င္ေတာ႔ေသာမ်က္ႏွာၿဖင္႔ ၿပန္မွီ၍ ထိုင္ေနလိုက္သည္။</div><div></div><div>သခင္က အမိန္႔ေပးလိုက္သည္ႏွင္႔ လမ္းေပ်ာ္ေလး အရွိန္ၿပင္းၿပင္းႏွင္႔ လမ္းမေပၚ ေၿပးထြက္လိုက္သည္။<br />
ေၿပးလမ္းေပၚတက္လိုက္ေတာ႔ ေဘးမွာယွဥ္လွ်က္လိုက္ေနသူေတြ၊ အေရွ႕ကေၿပးေနသူေတြ ၊ ေနာက္ကလိုက္လာသူေတြ မ်ားသမွ်အမ်ားၾကီး ။ ေရွ႕က တစ္စီးကို ေက်ာ္ၿပီးလွ်င္ ေရွ႕ဆံုးေရာက္ၿပီအထင္ႏွင္႔ ၾကိဳးစားၿပီးေက်ာ္လိုက္ေသာ္လည္း<br />
ေရွ႕တြင္ မ်ားၿပားလွစြာေသာ ဘ၀တူေတြရွိေနၾကၿပန္သည္။ လမ္းေၾကာေပၚတက္မိၿပီဆိုမွေတာ႔ မတက္ႏိုင္ပါ ။ တတ္ႏိုင္သမွ် ေၿပးႏိုင္သမွ်ေတာ႔ေၿပးရေပလိမ္႔<wbr></wbr>မည္။<span style="color: red;"> ေရွ႕ ကေနၿပီး လမ္းပိတ္ေအာင္ လုပ္ေနသည္ဟု ေနာက္ကားေတြ ၿငိဳၿငင္တာကိုလည္း မခံလိုပါ။</span> ၿပီးေတာ႔ မမ၀ါတို႔လို ကားငွားသူေတြ ။ သူတို႔ေတြ လိုင္းကားမစီးဘဲ ကားငွားသည္ဆိုကတည္းက ေတာ္ေတာ္႔ကို ေနာက္က်ေန၍ ၿဖစ္ေပမည္။ မမ၀ါ ဆိုလွ်င္ ပံုမွန္ထက္ ၅၀၀ ေတာင္ပိုေပး၍ ငွားလာသည္မဟုတ္လား ။ ကိုယ္႔ ကို အားေပးသူ(Customer) ကို အဆင္ေၿပေအာင္ ၀န္ေဆာင္မႈေပးရမည္ဆိုသည္ကို လမ္းေပ်ာ္ေလးလို ကားစုတ္ကေလးလည္း နားလည္ပါသည္ ။ </div><div></div><div>လမ္းေပ်ာ္ေလး အရွိန္ၿမွင္႔ၿပီး ကိုယ္႔ ထက္ ေမာ္ဒယ္လ္ၿမင္႔ေသာ ၊ အင္ဂ်င္ေကာင္းေသာ ေရွ႕ကားေတြကို <br />
ေက်ာ္ဖို႔ၾကိဳးစားေနမိသည္။ အမွန္တကယ္ပင္ ကားငွားသူ အဆင္ေၿပေၿပ၊ ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ ေရာက္ေစခ်င္ေသာ ေစတနာေပေလာ ၊ "ငါ႔ကို ကားစုတ္ေလးဟု အထင္ေသးလွသည္ ၊ ငါ႔အေၾကာင္းသိေစရမည္ " ဟူေသာ မာနေပေလာ လမ္းေပ်ာ္ေလး မစဥ္းစားလိုေတာ႔ေပ။</div><div><br />
</div><div>"အစ္မတို႔က ကံေကာင္းတာေပါ႔ အလုပ္လုပ္တဲ႔ေနရာက ဘုရားနဲ႔နီးေတာ႔ ေန႔တိုင္းရံုးတက္ရင္း ဘုရားဖူးရတာေပါ႔ " လမ္းေပ်ာ္ေလး၏ သခင္က ကားေမာင္ရင္း စကားစလိုက္သည္။</div><div>"ဟုတ္ကဲ႔ -- ဒီလိုပါပဲ " </div><div>" ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီေန႔ ပထမဆံုး လိုက္ပို႔ တာ ဘုရားဘက္ကိုေမာင္းရတာ ၀မ္းသာတယ္ဗ်ာ ၊ ကားေမာင္းရင္း ဘုရားဖူးရတာ ကုသိုလ္ရတယ္" </div><div>"ေၾသာ္ - ေရွ႕က ကုန္းေလးေပၚတက္ေပးပါ " မမ၀ါသည္ လမ္းေပ်ာ္ေလး၏ သခင္ေၿပာေနေသာစကားကို ရုတ္တရတ္ၿဖတ္ခ်လိုက္သည္။</div><div>ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ေသာ လမ္းေပ်ာ္ေလး၏ သခင္ကေတာ႔ "ဟုတ္ကဲ႔ -- ဟုတ္ကဲ႔ " ဟုေၿပာကာ ကုန္းေလးေပၚကို ေမာင္းတက္လာခဲ႔သည္။ </div><div><br />
</div><div style="color: red;">သူမ ဘာမွန္း ၊ဘယ္ေလာက္ေတာ္မွန္း လမ္းေပ်ာ္ေလးမသိပါ။ ပိုက္ဆံေပး၍(တန္ရာတန္ေၾကးထက္<wbr></wbr>အနည္းငယ္ပိုေပး၍) ခိုင္းသည္ေတာ႔ မွန္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဤမွ် မ်က္ႏွာမာမာႏွင္႔ မတူသလိုမတန္သလို ၿဖစ္ေနသည္ကေတာ႔ တစ္ဆိတ္ လြန္လြန္းလွပါသည္။ သို႔ေသာ္ လမ္းေပ်ာ္ေလးတြင္ ခိုင္းသည္႔ အတိုင္းလုပ္ရမည္႕ တာ၀န္ရွိသည္မဟုတ္လား။</div><div><br />
</div><div>သူမ သြားလိုရာသို႔ေရာက္ေသာ အခါ " ေက်းဇူးတင္ပါတယ္" ဟု တစ္ခြန္းေၿပာၿပီး ဆင္းသြားပါေတာ႔သည္။ <span style="color: red;">ထိုသို႔ပင္ လူေတြသည္ မိမိ စိတ္ထဲ မရွိသည္႕ စကားမ်ားကို ဟန္လုပ္၍ ေၿပာတတ္ၾကေလသည္ဟု ေတြးလိုက္မိသည္။<br />
</span></div><div></div><div>သူတို႔ေတြ ၿမန္လြန္းေသာ ကားစုတ္ကေလးကို သတိရသည္ၿဖစ္ေစ၊ မရသည္ၿဖစ္ေစ လမ္းေပ်ာ္ေလး ကေတာ႔ သူတို႔ကိုေကာင္းေကာင္း သတိရေနမိသည္။ ၿပီးေတာ႔ လမ္းေပ်ာ္ေလး၏ ၀န္ေဆာင္မႈ ေကာင္းသည္၊ မေကာင္း သည္ကိုလည္း သူတို႔ ဘာသာ ဆံုးၿဖတ္ၾကေပလိမ္႔မည္ ။ ကားကသာစုတ္တယ္ ၿမန္မွၿမန္ပဲ ေၿပာခ်င္လည္းေၿပာေပမည္။ ကားကသာစုတ္တယ္<br />
ေစ်းကေတာ႔ေကာင္းပါ႔ ဟုေၿပာခ်င္လည္း ေၿပာၾကေပလိမ္႔မည္။ လမ္းေပ်ာ္ေလးကေတာ႔ မိမိတာ၀န္ မိမိၿပီးဆံုးေအာင္<br />
ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ႔ၿပီဟူေသာ စိတ္ႏွင္႔ ေတာင္ကုန္းေပၚမွ အေၿပးကေလး ဆင္းလာခဲ႔မိပါေတာ႔သည္။</div>ေတြးမိသမွ်http://www.blogger.com/profile/10780743972612116366noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7196669397122028613.post-17602905427077911482011-11-30T03:57:00.000-08:002011-11-30T03:57:00.415-08:00လြမ္းခ်င္း<div>မိုးေတြလည္း မညိဳေတာ႔ဘူး</div><div>တိမ္ေတြလည္း မၿပိဳေတာ႔ဘူး</div><div>မနက္ခင္းတိုင္း</div><div>ရွစ္ခြင္တိုင္းက မႈန္မိႈင္းလို႔</div><div>ႏွင္းမႈံ ၿမဴရစ္ </div><div>တစ္ေဆာင္းသစ္ၿပီ 'ကို '။</div><div><br />
</div><div> ေႏွာင္းေခတ္က အတိုင္း</div><div>ႏွင္းမႈန္ေတြၾကားထဲ</div><div>ေၿပးေၿပးလႊားလႊား</div><div>'ေမ' အလုပ္သြားေနရဆဲပါပဲ။</div><div><br />
</div><div>'ေမ' တို႔ ေခတ္က</div><div>ေရဒီယိုက လႊင္႔ေနက်</div><div>'ေဆာင္းအမီ' သီခ်င္းလည္း</div><div>ေလထုထဲ ၀ဲေနသလို</div><div>စိတ္ထဲက ရည္မွတ္</div><div>မမီခဲ႔ တဲ႔ ေဆာင္းေတြအတြက္</div><div>'ေမ' ဆိုညည္းလွ်က္ပါပဲ။</div><div><br />
</div><div>ဒီတစ္ေဆာင္းလည္း</div><div>မမီၿပန္ဘူးလား 'ကို'</div><div>လြမ္းေနတဲ႔ </div><div> 'ေမ' ကပဲပိုသလား</div><div>'ကို႕' ဆိုစကားေတြ</div><div>ဒီတစ္ေမ နားမွာ</div><div>ၾကားခ်င္ေနဆဲပါပဲ ။</div><div> </div><div>ကဲေၿပာပါ 'ကို'</div><div> ဘယ္လိုလုပ္မလဲ</div><div> ႏွင္းေတြကတဖြဲဖြဲ</div><div>မၿပတ္ပဲ က်ေနတာ ။</div><div> </div>ေတြးမိသမွ်http://www.blogger.com/profile/10780743972612116366noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7196669397122028613.post-85187455830356501032011-10-21T04:25:00.000-07:002011-10-25T04:50:59.123-07:00ကၽြန္မလည္း လူပဲမို႔ကဲ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ<br />
မေမးေတာ႔လည္း အတယ္<br />
ေမးေတာ႔လည္း နတယ္<br />
<br />
ၿပန္မေၿပာေတာ႔လည္း ထိုင္းတယ္<br />
ၿပန္ေၿပာေတာ႔လည္း ရိုင္းတယ္<br />
<br />
တက္ၾကြေတာ႔လည္း မုန္းတယ္<br />
မတက္ၾကြေတာ႔လည္း တုံးတယ္<br />
<br />
ၿမန္ၿမန္လုပ္ေတာ႔ ပ်ာတယ္<br />
ေႏွးေႏွးလုပ္ေတာ႔ ၾကာတယ္<br />
<br />
၀ိေရာဓိေတြၾကား<br />
ေလွ်ာက္သြားရင္း<br />
ကၽြန္မအေၾကာင္း<br />
သူမ်ားေတြကေၿပာ<br />
သူမ်ားေတြအေၾကာင္း<br />
ကၽြန္မက ေၿပာ<br />
ဒီလိုနဲ႔ပဲ<br />
တစ္ရက္တစ္ရက္<br />
အေတာမသတ္ႏိုင္္ဘူး။<br />
<br />
တစ္ခါ တစ္ခါ<br />
သူမ်ား ပါးစပ္မွာလမ္းဆံုး<br />
ကၽြန္မက ခပ္တုံးတံုးၾကီး။<br />
<br />
တစ္ခါ တစ္ခါ<br />
ဘာမွ မေမးပဲထိုင္ေတာ႔<br />
ဆရာၾကီး စတိုင္ဆိုပဲ။<br />
<br />
တစ္ခါ တစ္ခါ<br />
ထေမး မိေတာ႔<br />
ဒါေလးေတာင္ မသိဘူးလား<br />
သူမ်ားေမးၿပီးသားတဲ႔။<br />
<br />
တစ္ခါ တစ္ခါ<br />
တက္ၾကြေနၿပန္ေတာ႔<br />
မ်က္စိရႈပ္ေအာင္<br />
အပိုေတြ လုပ္ေဆာင္သတဲ႔။<br />
<br />
တစ္ခါ တစ္ခါ<br />
ၿပန္မေၿပာမိေတာ႔<br />
မေလးမစား<br />
ကေလးကလားဆန္တယ္ဆိုပဲ။<br />
<br />
တစ္ခါ တစ္ခါ<br />
ၿပန္ေၿပာမိေတာ႔<br />
ႏႈတ္သီးေကာင္းလွ်ာပါး<br />
ေနာင္ၾကဥ္သြားေအာင္<br />
လုပ္ထားဦးမတဲ႔။<br />
<br />
တစ္ခါ တစ္ခါ<br />
ၿမန္ၿမန္လုပ္ေတာ႔<br />
ခဏေလးနဲ႔<br />
ခ်က္ခ်င္းၿပီး<br />
နင္႔ဟာက<br />
အညံ႕စားၾကီးဆိုပဲ။<br />
<br />
တစ္ခါ တစ္ခါ<br />
ေႏွးေႏွးလုပ္ေတာ႔<br />
ဒီလိုပံုနဲ႔ <br />
မိုးခ်ဳပ္ေတာ႔မတဲ႔။<br />
<br />
ကဲ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ<br />
ကၽြန္မလည္း လူပဲမို႔<br />
တစ္ခါ တစ္ခါ<br />
သူမ်ားကိုၾကည္႔<br />
မေကာင္းေၿပာမိ တာပါပဲ။ေတြးမိသမွ်http://www.blogger.com/profile/10780743972612116366noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7196669397122028613.post-53543748900166805772011-10-21T04:18:00.000-07:002011-10-21T04:20:28.634-07:00ေဒါသသင္႔ၿခင္းကန္႔လန္႔ကာ ဖြင္႔ထားတဲ႕ တစ္မနက္<br />
ေနေရာင္ေတြလင္းလက္လို႔<br />
မၿမင္တာၾကာတဲ႔ အလွတရားကိုေငးၾကည္႔<br />
အခန္းထဲမွာေတာ႔ ေအးစိစိၾကီးပါပဲ။<br />
<br />
အတြင္း စိတ္ကေအးစက္<br />
အၿပင္မွာေတာ႔ ေႏြးေထြးလွ်က္ပဲေလ<br />
အသက္မပါတဲ႔ အၿပံဳးေတြ <br />
ဒလေဟာ သြန္ခ်<br />
လာေၿပာသမွ်ေတာ႔ <br />
နားေထာင္ေနရတာပါပဲ။<br />
<br />
အရင္ကေတာ႔<br />
ရင္တြင္းမွာၿဖစ္တည္ေနတဲ႔ <br />
အႏုအရြ ၊ အလွအပေတြနဲ႔<br />
လက္ဆယ္ၿဖာေပါင္းစပ္<br />
ကဗ်ာလွလွေတြ ထြက္လာတာပဲ။<br />
<br />
ခုတေလာ <br />
ကာရန္လွလွ ကဗ်ာရြရြေလးေတြ<br />
ေရးမယ္လို႔ ၾကံတိုင္း<br />
ဦးေဏွာက္က ၿပည္႔က်ပ္<br />
အလွတရားေတြ မထြက္ဘူး<br />
ကဗ်ာဆံုးလို႔ ခဏရပ္<br />
တစ္ေခါက္ၿပန္ဖတ္ၾကည္႔ေတာ႔<br />
ေဟာ ... ဒီတစ္ခါလည္း<br />
ေဒါသသင္႔ေနၿပန္တာပဲ။ေတြးမိသမွ်http://www.blogger.com/profile/10780743972612116366noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7196669397122028613.post-65247672691131674452011-10-05T20:00:00.000-07:002011-10-05T20:00:43.947-07:00ကန္ေတာ႔ပန္းရွိခဲ႔တဲ႕ စကား<br />
တပည္႕ မရွား<br />
တစ္ၿပားမရွိ<br />
ပီတိကိုစား<br />
အားရွိ၏တဲ႔။<br />
<br />
ေၿမၿဖဳေခတ္ကလည္း<br />
ေၿမမႈန္႕ေတြၾကား<br />
မတ္ကာ ေခတ္မွာလည္း<br />
မွင္စက္ေတြၾကား<br />
မရပ္မနားနဲ႔<br />
ေခတ္ေတြကို ဆက္ေစတာလည္း<br />
ဆရာတို႔ရဲ႕ လက္ေတြပါပဲ။<br />
<br />
အုတ္ၿမစ္တို႔ကို ထုဆစ္<br />
သမိုင္းေခတ္တို႔ရဲ႕<br />
အရွင္သခင္<br />
ရိုင္းသမွ်ကို ယဥ္ေစတာလည္း<br />
ဆရာတို႔ေတြပါပဲ။<br />
<br />
စည္းကမ္းမဲ႔<br />
အမိႈက္ပစ္ရင္<br />
ငါ႔တပည္႔ မၿဖစ္ခ်င္နဲ႔ဆိုတဲ႔<br />
ဆရာမရဲ႕ စကား<br />
ခဏခဏ ၿပန္ၾကားလို႕<br />
ကၽြန္မတို႔ အပတ္စဥ္က<br />
လူမွန္သမွ်<br />
အမိႈက္မခ်ဘူး ဆရာမေရ။<br />
<br />
ဒီကေန႔ ကၽြန္မ<br />
လူေရွ႕ ခ်ၿပေနတဲ႔<br />
စည္းကမ္း<br />
နည္းလမ္းေတြက<br />
ကၽြန္မ အစြမ္း နတၳိ<br />
ဆရာတို႔ ေက်းဇူးေတြခ်ည္းပါပဲ။<br />
<br />
ဒီေက်းဇူးေတြ<br />
ဆပ္မကုန္မွန္း သိေပမဲ႔<br />
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ ေမွ်ာ္မွန္း<br />
ကန္ေတာ႔ပန္းဆင္တာကို<br />
လက္ခံေပးပါ ၿမတ္ဆရာေတြ။<br />
<br />
Lingua Workshop မွ ဆရာၾကီး ဦးၿမင္႔ ဦးသစ္ႏွင္႕ သင္ဆရာ၊ ၿမင္ဆရာ ၊ ၾကားဆရာ အေပါင္းအား ဂါရ၀ၿပဳရင္း ကမၻာ႔ဆရာမ်ားေန႔ကို ဂုဏ္ၿပဳေရးဖြဲ႔ ပါသည္။ေတြးမိသမွ်http://www.blogger.com/profile/10780743972612116366noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7196669397122028613.post-59786594825989774522011-10-02T21:05:00.000-07:002011-10-02T21:05:36.319-07:00" တစ္ခါ တစ္ေလ"ဘ၀ၾကီးက တစ္ခါတစ္ခါက်<br />
အထာမက်ဘူးဗ်ာ။<br />
<br />
အဆင္မေၿပခ်င္ ခ်က္ခ်င္း<br />
ေခါင္းကို ဆင္နင္းသလိုပဲ။<br />
သေဘာေကာင္းေနတဲ႔<br />
အထက္လူၾကီးက<br />
ဒါမၿပီးသမွ်<br />
ခင္ဗ်ား မထရဘူးတဲ႔။<br />
<br />
အိမ္ေရာက္ၿပန္ေတာ႔<br />
ေခါင္းေလးေဆးရေအာင္<br />
တီဗီြေလး အၿမန္ေၿပး<br />
ဖြင္႔လိုက္ရံုရွိေသး<br />
ေအာင္မေလးေနာ္<br />
နာလိုက္တဲ႔ဇာတ္<br />
မင္းသမီးက<br />
အငိုမရပ္ဘူး။<br />
<br />
ဒါဆိုရင္မၿဖစ္ေသးလို႔<br />
စိတ္ေၿပရာေၿပေၾကာင္း<br />
ေဘာလံုးပြဲေလးေၿပာင္းၿပန္ေတာ႔<br />
က်ဳပ္ အခ်စ္ေတာ္ အာၾကီးက<br />
တူး - ၀မ္းနဲ႔ Spur ကိုရံွုး<br />
က်ဳပ္လံုးလံုး ေဒါကန္တယ္။<br />
<br />
အဆင္မေၿပခ်င္ရင္ အဲ႔ ဒီလိုပဲ<br />
ဘ၀ၾကီးက တစ္ခါတစ္ခါက်<br />
အထာမက်ဘူးဗ်ာ။ေတြးမိသမွ်http://www.blogger.com/profile/10780743972612116366noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7196669397122028613.post-81857269512465497792011-09-26T00:43:00.000-07:002011-10-02T22:11:35.649-07:00မာနရဲ႕ ေနာက္ကြယ္<span class="Apple-style-span" style="color: #021324; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;">ကမ္းလိုက္တဲ႔လက္တစ္ဖက္<wbr></wbr><br />
ရက္ရက္စက္စက္<br />
ပုတ္ခ်ခဲ<wbr></wbr>႔ မိပါရဲ႕<br />
မာနေရာင္<br />
ေတာက္ေ<wbr></wbr>ၿပာင္ေနတဲ႔<br />
ေႏြေန႔ခင္း<wbr></wbr>မွာ။<br />
<br />
ေၾကာက္လန္႕တၾကား<br />
ၿ<wbr></wbr>ပန္ရုတ္သြားတဲ႔<br />
ကမ္းလက္<wbr></wbr>တစ္ဖက္<br />
ေသြးအလိမ္းလိမ္း<wbr></wbr>ထပ္<br />
ရိုက္မိတဲ႔ ငါ႕လက္လည္း<br />
ေနာင္တေတြကပ္လို႕။</span>ေတြးမိသမွ်http://www.blogger.com/profile/10780743972612116366noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7196669397122028613.post-79897813434115130782011-09-26T00:32:00.000-07:002011-09-26T00:32:12.546-07:00ကဗ်ာခ်စ္သူမူၾကိဳတုန္းကေပါ႔<br />
မွတ္မိေသးပါရဲ႕<br />
သူမ်ားအိမ္ၿပန္ခ်ိန္မွာ<br />
လက္ေရးေႏွးတဲ႔ ကြ်န္မ<br />
ေယာင္နနနဲ႔ <br />
အိမ္ၿပန္တဲ႔ သူေတြကို အားက်လို႔။<br />
<br />
အလယ္တန္းတုန္းကေပါ႔<br />
မွတ္မိေသးပါရဲ႕<br />
စာရွည္ရွည္ေတြကို ေၾကာက္လို႔<br />
ကဗ်ာတိုတိုေတြကို<br />
အခ်စ္ပိုမိပါရဲ႕။<br />
<br />
အထက္တန္းတုန္းကေပါ႔<br />
မွတ္မိေသးပါရဲ႕<br />
စကားေၿပေတြ မက်က္ခ်င္လို႔<br />
ကဗ်ာေတြ ကိုပဲ<br />
လိွမ္႔က်က္မိပါရဲ႕။<br />
<br />
အင္း.....<br />
ပ်င္းလည္းပ်င္း<br />
ဖ်င္းလည္းဖ်င္းတဲ႔ ကြ်န္မ<br />
ဘာေၿပာေၿပာ<br />
ကဗ်ာေတာမွာ ေပ်ာ္တယ္။ေတြးမိသမွ်http://www.blogger.com/profile/10780743972612116366noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7196669397122028613.post-74270999453490489272011-09-22T02:49:00.000-07:002011-10-02T22:13:32.170-07:00အခ်ိန္ေဟာ-ၾကားလား<br />
တခ်က္ခ်က္နဲ႔ အတိုင္းသား<br />
တအားေၿပးသြားတဲ႔အသံ<br />
<br />
ငါငယ္ငယ္က<br />
သူသြားတာေႏွးလြန္းလို႔<br />
ၿမန္ၿမန္သြားေစေၾကာင္း<br />
ဆုေတာင္းရတာအေမာပဲ<br />
<br />
ခုေတာ႔<br />
ငါတခ်က္လွည္႕ၾကည္႕တိုင္း<br />
ခရစ္ႏွစ္တစ္ခုၿပိဳပ်က္<br />
အလုပ္ေတြက<br />
အထပ္ထပ္နဲ႔<br />
<br />
ငါ႔ပါးစပ္က<br />
သူသြားတာၿမန္လြန္းလို႔<br />
ေႏွးေႏွးသြားေစေၾကာင္း<br />
အာေညာင္းေအာင္<br />
ဆုေတာင္းေပမဲ႔<br />
<br />
ေဟာ-ၾကားလား<br />
တခ်က္ခ်က္နဲ႔ အတိုင္းသား<br />
တအားေၿပးသြားတဲ႔အသံ။<br />
<br />
မွတ္ခ်က္ ။ ။အရင္က Ainmat.com မွာ လိုက္မမီဆိုတဲ႔ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ကၽြန္မ တင္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ကဗ်ာပါ။ေတြးမိသမွ်http://www.blogger.com/profile/10780743972612116366noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7196669397122028613.post-5799881230527027682011-09-22T02:40:00.000-07:002011-10-02T22:15:40.969-07:00အၿဖည္႕ခံေပ်ာ႔ ေပ်ာင္းတဲ႔ ငါ႔ကို<br />
ပူတယ္ေလ ဆယ္ေနကဲ<br />
ေနက်က္က်က္ထဲမွာ<br />
အထပ္ထပ္ကင္ရင္း<br />
မာေၾကာၿခင္းသို႔ေရာက္ခဲ႔တယ္။<br />
<br />
ငါ႔ မူလဘ၀<br />
ၿပန္ေရာက္ဖို႔အေရး<br />
ပြက္ပြက္ဆူ ေရပူထဲ<br />
က်ားကန္ကာ အားမာန္တင္းရင္း<br />
မင္းတို႔ေတြ <br />
ေမႊးေမႊးေလးေသာက္ရေအာင္<br />
ငါလက္ဖက္ေၿခာက္ၿဖစ္ခဲ႔တယ္။<br />
<br />
ဒီေန႔ ရံုးမွာ လက္ဖက္ေၿခာက္ေလး ယူလာၿပီး ေရေႏြးေသာက္ရင္း စဥ္းစားမိတာေလးကို ေရးလိုက္တာပါ။ေတြးမိသမွ်http://www.blogger.com/profile/10780743972612116366noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7196669397122028613.post-30909996133228510412011-04-24T01:31:00.000-07:002011-10-02T22:17:16.826-07:00ေတြးမိသမွ်၏ နိဒါန္းပူၿပင္းလြန္းလွေသာ ေႏြတစ္ေန႔ တြင္ ကြ်န္မသည္ ေအးၿမေသာ အရိပ္ အာ၀ါသေအာက္တြင္ ေတြးမိေတြးရာ ေတြးရေသာ္ ေကာင္းေလစြဟု စဥ္းစားမိေလ၏။ ထိုထိုေတြးမိေတြးရာတို႔ကို ေရးရေသာ္ ေကာင္းေလစြဟု ထပ္ဆင္႕စဥ္းစားမိၿပန္၏။ ထိုမွစ၍ "ေတြးမိသမွ်" သည္ ႏိုးထခဲ႔ေလသည္။ေတြးမိသမွ်http://www.blogger.com/profile/10780743972612116366noreply@blogger.com1